82. rocznica śmierci prof. Józefa Buzka

W sobotę minie 82. rocznica śmierci prof. Józefa Buzka. Jest on kolejnym bohaterem pierwszych chwil polskiej niepodległości, pochodzącym z ziemi cieszyńskiej, który ujęty został w memoratywnym cyklu “Pierwsi Niepodlegli” . Tradycyjnie prosimy o wykorzystanie i promocję filmu w Waszych serwisach.

Pierwsi Niepodlegli: Józef Buzek

W memoratywnym cyklu filmowym „Pierwsi Niepodlegli” przyszedł czas na zaprezentowanie postaci prof. Józefa Buzka, cichego bohatera polskiej niepodległości (w jej formalnoprawnym kształcie) i włączenia w nią obszaru Śląska Cieszyńskiego, założyciela i pierwszego dyrektora GUS, współtwórcy  Statutu Organicznego Woj.Śląskiego, ludowca i przyjaciela Witosa, współzałożyciela Unii Paneuropejskiej.

Zapraszamy na seans:

JÓZEF BUZEK

(ur.16 listopada 1873 r. w Końskiej k. Cieszyna – zm. 22 września 1936r. w Cieszynie)

Statystyk,prawnik, polityk

Absolwent gimnazjum w Cieszynie (1894), następnie student wydziału prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Wiedniu. W 1899 obronił doktorat na UJ, a w 1902 habilitację ze statystyki na Uniwersytecie Lwowskim.Pozostał na tej uczelni, od 1910 – profesor zwyczajny nauki i prawa administracyjnego. Od 1906 roku członek Centralnej Komisji Statystycznej w Wiedniu.

W latach 1905–1915 członek Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Od 1907 do 1918  poseł do parlamentu austriackiego, m.in.wiceprzewodniczący Koła Polskiego. W 1917 generalny referent Komisji Sejmowo-Konstytucyjnej Tymczasowej Rady Stanu, czynny uczestnik prac podkomisji konstytucyjnej. Przygotował m.in. projekt ordynacji wyborczej do sejmu i senatu.

W roku 1918 współzałożyciel i dyrektor Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie (do 1929). Był także przewodniczącym Rady Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen.

W 1919 ekspert delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu.

W latach 1919–1922 poseł, a  potem, do 1927 senator z listy PSL„Piast”. Zgłosił projekt konstytucji RP jako państwa federalnego. W 1920 jeden z twórców Statutu Organicznego Województwa Śląskiego, zwolennik umiarkowanej autonomii tego regionu.

Bliski współpracownik Wincentego Witosa. To w jego domu (po 1920 znalazł się po stronie czechosłowackiej) schronił się Witos, w pierwszym okresie emigracji.

WII RP – profesor Uniwersytetu Warszawskiego i SGH.

W 1927 stanął na czele polskiego komitetu organizacyjnego Unii Paneuropejskiej.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na cmentarzu w Końskiej.

Biogramna podstawie J.Golec, S. Bojda „Słownikbiograficzny ziemi cieszyńskiej”, Cieszyn, 1993i oprac. Władysławy Magiera w „Kalendarz beskidzki”,Bielsko-Biała, 2017